28 mai 1220

Référence: Potthast, n° 6262.

Edition: Bouquet, Recueil des historiens des Gaules et de France, 1833, vol. XIX, p. 695.

Edition: Horoy, Medii Aevi bibliotheca patristica, Series Prima, tomus III, Honorii III, 1879, n° CXLIII.

Notice: Petrus Pressutti, Regesta Honorii papae III, jussu et munificentia Leonis XIII pontificis maximi, ex Vaticanis archetypis, aliisque fontibus edidit, 1888, n° 2457.

(Guillelmo) Engolismensi et (Radulfo) Petragoricensi episcopis.

Ut compescant W(illelmum) de Pertenay et W(illelmum) de Mangot et quosdam alios milites Pictavenses ab indebita molestatione qua villas et castra Henrici regis Angliae multipliciter inquietant occasione cujsdam pecuniae quam J(ohannes) rex pater ipsius illis promiserat, quandiu sibi placeret de sua camera persolvendam.

Viterbii, V kal. Junii anno quarto.

Mention: Raynaldi, Annales Ecclesiastici, 1220, n. 44. (ed. Augustin Theiner).

Original: Reg. Vat., lib. 4, epist. 767, fol. 190. – Cum karissimus in Christo.

Copie: mss. Vallicel., I, 53.

Copie: http://www.guyenne.fr/ArchivesPerigord/BNF/Tome30/BnF_tome30.htm (fol. 338 r°)

Quum W. de Partenay et W. de Mangot aliique milites Pictavenses,

pecuniae causa debitae sibi olim a rege Joanne, Henrici, illius filii,

terras in Pictavia hostiliter infestarent, mandat Honorius ut rebelles ad pacem servandam compellant episcopi.

Ad Engolismensem et Petragoricensem episcopos.

Honorius episcopus servus servorum Dei venerabilibus fratribus, Engolismensi et Petragoricensi episcopis, salutem et apostolicam benedictionem.

Cum carissimus in Christo filius noster H. illustris rex Anglorum crucesignatus, pupillus et orphanus, sit custodiae sedis apostolicae derelictus, injurias vel molestias irrogatas eidem nobis non immerito reputantes principaliter irrogari, contra injuriatores vel molestatores ipsius potenter exsurgere volumus et debemus, tanquam prosequendo proprium interesse. Caeterum accepimus, sed non utique acceptamus, quod nobiles viri W. de Parthenay et W. de Mangot, et quidam alii milites Pictavienses, ligii homines regis ejusdem, occasione cujusdam pecuniae quam clarae memoriae J. pater regis ipsius eis promiserat, quamdiu sibi placeret de sua camera persolvendam, villas et castra regis praedicti multipliciter inquietant, pacem totius Pictaviae perturbantes. Quia vero aliena sunt compescendi virtute, qui suo sunt vitio inquieti, fraternitati vestrae per apostolica scripta mandamus, quatenus, si est ita, praedictos nobiles, ut a praedicti regis super his et aliis molestatione indebita conquiescant, monitione praemissa, appellatione remota, veritate cognita, compellatis; mandatum nostrum taliter impleturi, quod diligere justitiam et servare obedientiam probemini ex affectu, et nos devotionem vestram possimus commendare. Datum Viterbii, V kalendas junii, anno quarto.