24 janvier 1211

Référence: Potthast, n° 4170.

Magistro Petro Boiol canonico Lemovicensi nunciat, se per diffinitivam sententiam approbandum duxisse id, quod Guala S. Mariae in porticu diaconus cardinalis tunc apostolicae sedis legatus fecerit, Petrum eundem investiendo de praebenda ecclesiae Lemovicensis, cum poenitentiarius ejusdem ecclesiae non probaverit, illum tempore investiturae excommunicatum fuisse. IX kal. februarii, anno 13°.

Edition: Etienne Baluze, Epistolarum Innocentii III, romani pontificis, libri undecim accedunt, tomus primus, 1682, Liber XIII, epistola 201.

Edition: François Bosquet, 1635, liber 13, n° 162.

Edition: Migne, Patrologie latine, 1855, CCXVI, 369-370, n° 201.

Confirmatur ei praebenda.

Magistro Petro Boiol, canonico Lemovicensi.

Proposuisti dudum coram dilecto filio Pelagio sanctae Luciae as septa solis diacono cardinale, quem tibi et poenitentiario Lemovicensi concessimus auditorem, quod cum dilecto filio nostro Gualae sanctae Mariae in Porticu diacono cardinali tunc in partibus illis apostolicae sedis legato quidam de Lemovicensibus canonicis supplicassent ut un eorum ecclesia, quae debito fraudabatur servitio, clericos ordinaret, pro te ac magistro Andrea scriptore nostro preces specialiter porrigentes, ipse Lemovicensem civitatem ingressus, canonicos interpositis precibus monuit ut vos reciperent in socios et in fratres; maxime cum quinque praebendae vel quatuor ab ultima ipsius ecclesiae ordinatione vacassent. Qui monitione ipsius devote suscepta, deliberatorias inducias petierunt; post quas primo et secundo concessas, eis non curantibus respondere, de praebendis Lemovicensibus vos investibit cardinalis praedictus, stallum in choro et locum in capitulo vobis praecipiens assignari, quod quorundam impediente malitia non extitit executioni mandatum. Unde cum instantia postulasti ut quod a legato factum fuerat faceremus firmitaterm debitam obtinere. Verum poenitantiarius proposuit ex adverso quod antequam legatus praebendas contulisset easdem, Lemovicense capitulum ab ejus gravamine appellavit, tam episcopi quam multorum canonicorum Lemovicensium qui erant in exercitu contra haereticos absentiam allegando. Asseruit insuper facultates ecclesie diminutas, et vos sufficienter in aliis ecclesiis praebendatos, proponens te fore simoniacum et ingratum Lemovicensi ecclesiae, ac eo tempore quo fueras de praebenda Lemovicensis ecclesiae investitus, excommunicatum ab eodem episcopo extitisse. His autem et aliis per cardinalis relationem auditis, cum convenissemus postmodum eundem poenitentiarium per nos ipsos, per responsiones ipsius cetera esse frivola, praeter id quod se sententia excommunicationis contra te proposuerat, intelleximus evidenter. Unde venerabili fratri nostro archiepiscopo et dilectis filiis magistro M. canonico Bituricensi et H. cellarario sancti Frontonis Petragoricensis dedimus in mandatis ut nisi poenitentiarius infra mensem post commonitionem eorum te legitime a saepefato episcopo tempore investiturae tuae excommunicatum fuisse probaret, quod per dictum legatum de te factum extiterat sublato appellationis obstaculo confirmarent; si vero probaret te excommunicatum tunc temporis extitisse, non postponerent quod de te factum fuerat revocare. Qui mandatum apostolicum exequentes, utriusque partis receptis testibus, et confessionibus ac allegationibus intellectis, eandem causam sufficienter instructam ad nostrum remiserunt examen. Cum autem propter hoc nuper tam tu quam dilectus filius G. Lemovicensis capituli procurator in nostra fuissetis praesentia constituti, et acta ipsa inspici fecerimus diligenter, per poenitentiarii testes intelleximus factam fidem quod Lemovicensis episcopus pluribus annis antequam tu de praebenda jamdicta fueris investitus, clericos et burgenses castri Lemovicensis, et te nominatim, quem eorum dicebat consiliarium et fautorem, vinculo excommunicationis astrinxit. Per testes vero tuos extitit manifeste probatum quod etsi dictus episcopus in burgenses et eorum fautores excommunicationis sententiam tulerit, et tu apud sedem apostolicam adjutor extiteris eorundem, idem tamen episcopus generaliter universo burgenses et eorum fautores tam clericos quam laicos ante tres annos absolvit, quibusdam presbyteris usque ad certum tempus retentis qui contra interdicti sententiam praesumpserant celebrare, quodque idem episcopus tibi communicavit postea in ecclesia et in mensa. His igitur et aliis quae fuerunt hinc inde proposita intellectis, quia juxta mandati nostri tenorem te investiturae tuae tempore a praefato excommunicatum episcopo extitisse dictus poenitentiarius, sicut obtulerat, non probavit, cum ex adverso de absolutione ac communione dicti episcopi fuerit facta fides, quod per dictum legatum de te factum est de fratrum nostrorum consilio per diffinitivam sententiam duximus approbandum. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae diffinitionis infringere, vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attentare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli apostolorum ejus se noverit incursurum. Datum Laterani, IX kalend. februarii, pontificatus nostri anno tertiodecimo.